از قرن هشتم بهبعد، واژهٔ باسمنج بهصورتهای «اوسبنج»، «وهوسفنج»، «فهوسفنج»، «اسفنج»، در بعضی متون دیده میشود. در باب ریشه نام باسمنج (بهوسپنج) گفتنی است:اجزاء فهو و وهو و بهو در پهلوی به معني خوب مي باشند كه در توصيف سپنج هستند.اما خود معني سپنج در پهلوی جايگاه استراحت است. اصطلاح فارسی سپنج سرای هم باید در رابطه با همین معنی سپنج (استراحت) پدید آمده باشد.
نظرات شما عزیزان: